Column gastredacteur: een moeilijk, maar toch gouden wereld
- Vera Ekelenkamp
- 1 dec 2017
- 2 minuten om te lezen

Dit is weer zo’n ‘stel je voor’ verhaal, je bent op je 19e afgestudeerd van de opleiding Fashion Design. Staat aan het begin van je toekomst en vol in het leven. Klaar om jouw creativiteit de wereld in te gooien. Klaar om jouw kijk op de wereld te delen met de medemens, hopend dat een aantal van jouw gekozen doelgroep net zo enthousiast wordt van een rode broek met gele stippen als jij dat wordt.
Het is een moeilijk wereldje. Ja, je zal altijd mensen tegenkomen die jou er nog even op wijzen dat psychomotorische therapie toch echt wel een tandje hoger zit qua niveau, maar hebben ‘zij’ dan ook te maken met copyright, stoffen die toevallig ook gebruikt zijn door Chanel, concurrentie die jou (als ze jou zien lopen langs een grote plas) nog even extra hard het gas indrukken, meetings waar naar je beter een microfoon mee kunt nemen, aangezien je er never nooit bovenuit komt en dan die heerlijke pers die jou compleet de grond in kan drukken.
Het is een moeilijk wereldje, ik blijf het herhalen. Ik weet dat dit allemaal erg negatief klinkt en dat iemand zoals ik, die er zo over schrijft, vast niet in dit wereldje wil leven. Integendeel, het is heerlijk. Mode is een expressie, een beweging en zoveel andere benamingen voor het feit dat jij als modeontwerpster een groep mensen iets kan laten dragen. Het is heerlijk om twee uur lang in een stoffenwinkel rond te dwarrelen op zoek naar de juiste kleur groen, om er dan vervolgens achter te komen dat de velours rode stof toch beter bij het ontwerp past. Kijk eens om je heen, wat de mensen dragen, veel Primark, H&M, Zara of Mango. Wat een tof gevoel zou het zijn als deze mensen niet langer meer naar de Zara gaan om hun jurkjes te kopen, maar naar jouw bedrijf.
Ik schrijf dit vanuit een passie die in mij schuilt, eigenlijk niet langer meer ‘schuilt’. Ik ben die 19-jarige student (ondertussen 20), afgestudeerd van de opleiding Fashion Design en stond aan het begin van mijn toekomst. Inmiddels ben ik onderdeel van een groot modebedrijf, schets ik de mooiste creaties, ben ik zeker drie keer per week te vinden in een stoffenwinkel en heb ik meetings waarvan je soms moet huilen. Het is een moeilijk wereldje, maar ik zou het voor geen goud willen ruilen met een andere baan. Alle creativiteit die ik tijdens mijn opleiding soms moest inhouden mag ik nu zonder schaamte op tafel gooien. Of ik dit mijn hele leven blijf doen? De toekomst zal onzeker blijven, maar op dit moment ben ik het gelukkigste 20-jarige meisje en wie weet waar jullie mij over 30 jaar tegenkomen.
Comments